ژل ترمیم کننده پوست رپادرم

آسیب‌های پوستی که علاوه بر اپیدرم، لایه یا لایه‌های زیرین را درگیر می‌کنند، «زخم» نام دارند. معمولا زخم‌ها، جوشگاه‌هایی هم برجای می‌گذارند و اقدام‌های درمانی برای بهبود آنها و برجای ماندن کمترین میزان جوشگاه، به شدت زخم بستگی دارد. خیلی از افراد نگران جوشگاه‌های باقیمانده از جای بخیه هستند به‌همین دلیل اجازه نمی‌دهند زخمشان بخیه زده شود اما اگر بخیه، درست و بجا زده شود، به‌مراتب کمتر از زخمی که باید بخیه می‌شده و نشده، جوشگاه برجای می‌گذارد. برخی بیماران مانند بیماران دیابتی، آنهایی که نقص سیستم ایمنی دارند، افراد مبتلا به ایدز و کسانی که پیوند عضو انجام داده‌اند و داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی بدن مصرف می‌کنند، بیشتر از سایر افراد دچار زخم‌هایی می‌شوند که دیر خوب می‌شود یا احتمال سوار شدن عفونت بر آنها وجود دارد. این افراد باید حواسشان باشد کفش‌هایی که پاهای آنها را زخم می‌کند، نپوشند و هنگام کار با وسایل تیز و برنده،‌ دستکش ضخیم به دست کنند. آنها باید هنگام آشپزی، دستکش‌های ابری مخصوص آشپزی بپوشند و در مواجهه با ظرف‌های داغ یا بخار کتری و سماور یا غذا، بیشتر به فکر پوست خود و زخم‌ و سوختگی‌های احتمالی باشند تا به فکر ریختن و سوختن غذا. علاوه بر این، پیش از خروج از منزل و در صورت پوشیدن صندل، جوراب بپوشند تا پاهایشان در اثر برخورد با سنگریزه‌ها، زخمی نشود. خلاصه این افراد باید هر کاری از دستشان برمی‌آید انجام بدهند تا خطر زخم شدن پوستشان به حداقل برسد. این افراد باید در صورت مواجهه با زخم، در هر سطحی، برای درمان به پزشک مراجعه کنند و درمان خود را پشت گوش نیندازند.