گالیکس

آکنه (جوش) شایع‌ترین بیماری مزمن پوستی در سنین بلوغ و نوجوانی است که به صورت ضایعات غیرالتهابی (کومدوهای سر سفید و سرسیاه) و التهابی (پاپول، کیست و ندول) بروز می‌کند. آکنه و آثار پوستی آن موجب بروز مشکلات روحی فرد مبتلا می‌شود.

از نظر بالینی آکنه به دو گروه تقسیم می‌شود:

درگروه اول؛ بیماری خفیف تا متوسط است و ضایعات فقط در صورت وجود دارند و جای جوش (اسکار) دیده نمی‌شود.

در گروه دوم؛ بیماری غالباً متوسط تا شدید و ضایعات در بدن نیز وجود دارند و ممکن است جای جوش نیز دیده شود. عوامل مؤثر در ایجاد آکنه عبارتند از: افزایش تولید سبوم، انسداد مجرای فولیکول، کراتینیزاسیون فولیکول، باکتری پروپیونی باکتریوم آکنه، التهاب.

باریجه دارای اثرات آنتی‌میکروبیال و ضدقارچ است. اسطوخدوس در درمان موضعی آکنه و پیشگیری از ایجاد اسکار در صورت و بروز لک صورت و بدن به کار رفته است. اسطوخدوس (در اکثر موارد در ترکیب با برگاموت) یکی از با ارزش‌ترین روغن‌ها برای درمان آکنه است. اسطوخدوس موجب مهار باکتری‌های عامل عفونت‌های پوستی می‌شود، پوست را تسکین داده، به برقراری تعادل در تولید بیش از حد سبوم و کاهش ایجاد اسکار کمک می‌کند.